ALEVİLİKTE NE VAR NE YOK ?
ALEVİLİKTE YOK
Bu bölüm, Alevilikte bulunmadığı ifade edilen unsurların neden ve nasıl dışlandığını, Alevi inancının özgün yanlarını ortaya koyar:
Kutsal Kitap (Kur’an, İncil) Yok:
Alevilik, yazılı bir metne mutlak bağlılık yerine insanın içindeki “hakikat”e ve vicdana vurgu yapar. Bu durum, Alevilikte bireysel akıl yürütme ve sorgulamanın temel olduğunu gösterir.
Peygamber Yok:
Alevilikte peygamber figürü, bir aracı olmaktan çok insan-ı kâmil yolunda rehberlik eden bir model olarak görülür. Bu nedenle peygamberlik kurumu yerine “insan merkezli” bir öğreti vurgulanır.
Din Yok:
Alevilik, bir din olarak değil, evrensel ahlak ve insan sevgisine dayalı bir yaşam felsefesi olarak tanımlanır. İnanç ritüelleri bireysel ve toplumsal gelişimi desteklemek üzere düzenlenmiştir.
Mezhep Yok:
Mezhep ayrılıklarının ötesinde birleştirici bir duruş benimsenir. Alevilikte insanlığın birliği ve eşitliği esastır.
Cennet ve Cehennem Yok:
Alevi felsefesi, ödül-ceza sistemine dayalı bir ahlak anlayışını değil, eylemlerin sonuçlarının bu dünyada yaşandığı bir hakikat anlayışını benimser.
İmam ve Papaz Yok:
Hiyerarşik dini otoriteler yerine, topluluk içinde deneyim ve bilgelik kazanmış rehberler (dede, pir) bulunur.
Kul ve Köle Yok:
Alevilikte insan, doğrudan “Hak” ile ilişki kuran özgür bir varlıktır. Hiçbir güç, insanı köleleştiremez ya da itaate zorlayamaz.
Baskı ve İtaat Yok:
Alevilik, özgür düşünceyi ve iradeyi yücelten bir anlayışa sahiptir.
Cami ve Kilise Yok:
Toplu ibadet mekanları yerine cem evleri ve doğanın kendisi kutsal mekan olarak kabul edilir.
ALEVİLİKTE VAR
Bu başlık, Alevilikte var olan zenginlikleri ve değerleri ifade eder. Her bir unsurun felsefi ve pratik anlamını ele alabiliriz:
Evrenin En Zengin Felsefesi:
Alevilik, varoluşu anlamlandıran derin bir felsefeye sahiptir. İnsan, doğa ve evren arasındaki ilişkiye dair bütüncül bir anlayış sunar.
Kamil İnsan:
Alevi inancının nihai hedefi, insanın kendini geliştirerek insan-ı kâmil olmasıdır. Bu, bilgi, ahlak ve sevgi ile olgunlaşmayı ifade eder.
Bağlama ve Türkü:
Müzik, Alevilikte hem bir ibadet hem de bir eğitim aracıdır. Deyişler, türküler ve bağlama ile hakikat dile getirilir.
Eşitlik:
İnsanlar arasında ayrım yapılmaksızın tüm “can”lar eşittir. Bu, toplumsal adaletin ve insan haklarının temelidir.
Dar, Sorgu ve Yargı:
Alevilikte birey, kendi vicdanında ve topluluğun önünde hesap verir. “Dar” terimi, hakikatin sorgulanmasını ve kişinin kendiyle yüzleşmesini ifade eder.
Rızalık:
Alevilikte toplumsal düzenin temel taşı, rızalık ilkesidir. Herkesin razı olduğu bir yaşam anlayışı, barış ve huzurun garantisidir.
Bilim ve İlim:
Alevilikte bilgi, evrenin ve hakikatin anlaşılmasında temel bir araçtır. Hem bilimsel bilgiye hem de manevi bilgiye önem verilir.
Sevgi ve Ahlak:
Sevgi, Alevilikte tüm ilişkilerin temelini oluşturur. Ahlak, insan-ı kâmil olma yolundaki en önemli unsurdur.
Pir, Ana/ Dede:
Topluluğa rehberlik eden, bilgeliğiyle yol gösteren kişiler Aleviliğin önemli figürleridir.
Cem ve Semah:
Cem ayinleri, Alevilikte toplu ibadetin ve paylaşımın merkezindedir. Semah, evrenin döngüsünü ve insanın doğayla uyumunu temsil eder.
Direniş ve İkrar:
Alevilik, tarih boyunca baskıya karşı direnişi ve özgürlüğü savunmuştur. İkrar, Alevi inancında bireyin kendini hakikate adaması anlamına gelir.
Aşk ile Mehmet Yapıcı ( DEVRIMI )
DEVAM EDECEK