Hakikatçi Alevilik Neden Dinlerden Ayrı Bir İnanç Olarak Değerlendirilir? 4. Bölüm (Mehmet Yapıcı – Devrimi)

Hakikatçi Alevilik, yüzyıllardır dinlerin, mezheplerin ve dogmaların dışında konumlanan; kutsal bildirilere değil, insanın özüne, tanrısal otoriteye değil, toplumsal rızalığa, itaate değil, bilgiye ve özgür iradeye dayalı bir yaşam felsefesidir.

Semavi dinlerde olduğu gibi;

Tanrı merkezli bir yaratılış inancı,

Peygamber veya kurtarıcı figürlere bağlılık,

Cennet-cehennem korkusu,

Günah-sevap kavramları,

Yazılı kutsal kitaplara dayanan kurallar sistemi

Hakikatçi Alevilikte bulunmaz.

Bu nedenle, din değil; inanç, yol, felsefe, erkan ve yaşam biçimi olarak tanımlanır.

1. Hakk, Tanrı Değildir; Hakikatin Kendisi, Doğanın Özüdür

Semavi dinlerde Tanrı, gökte oturan, hükmeden, cennet ve cehennemi yöneten bir varlık olarak tanımlanır. Hakikatçi Alevilikte ise Hakk; doğanın yasası, evrenin özü, insanın içindeki bilinçtir.

“Ben Tanrı’yı gökte aramam; doğada, insanda, taşta, suda, candadır.”

Devrimi

Hakk; dışsal değil, içseldir. Bu anlayış, Aleviliği tanrı merkezli tüm inançlardan ayırır.

2. Peygamber, Kitap, Şeriat, Günah gibi Kavramlar Alevilikte Yoktur

Semavi dinler, ilahi bir varlık tarafından seçilmiş peygamberler aracılığıyla gönderilmiş kutsal kitaplara ve kurallara dayanır. Bu kurallar, inananların nasıl yaşayacağına dair detaylı emirler sunar.

Oysa Hakikatçi Alevilik;

Peygamber kabul etmez,

Kitap yerine “Can Kitabı”nı (insanı) esas alır,

Şeriatı reddeder,

Günah ve sevap kavramlarını nefsin terazisi ile değerlendirir.

“Ne yanda durursa dursun kitap,

Eğer gönül kırarsan, yoktur hesabı.” – Alevi deyişi

Alevilikte esas olan, kişinin öz ahlakıdır, dışsal bir emirle değil, vicdanla yürünür.

3. Cennet ve Cehennem Korkusu Yerine Bilinçli Yaşam Vardır

Dinler çoğunlukla insanları cennetle müjdeler, cehennemle korkutur. Hakikatçi Alevilikte ise böyle bir ödül-ceza sistemi yoktur.

İnsan, yaptığının karşılığını bu dünyada, kendi vicdanında, toplumla olan ilişkisinde görür.

“Cehennem dediğin kin, kibir, haset, garez, bencillik ve riyakarlıktır

Her kişi kendi ateşi’ile cehennemini yakar.” – Devrimi

Bu anlayış, insanı korkuyla değil, bilinçle yaşatmayı amaçlar.

4. Ruhban Sınıfı ve İtaat Kültürü Yerine Yol Pirliği ve Söz Hakkı Vardır

Semavi dinlerde din adamları (ruhban sınıfı) halkın üzerinde bir otoriteye sahiptir. Onlar aracılığıyla tanrıya ulaşılır.

Hakikatçi Alevilikte ise her can özde eşittir. Pirler, sadece rehberlik edenlerdir. Alevilikte her can, Hakk’a doğrudan bağlıdır.

Cemlerde kadın-erkek eşit biçimde söz alır, herkesin sözü değer görür. İtaat değil, rızalık ve ortak akıl esastır.

5. Kutsallık Kavramı Doğaya ve İnsana Aittir

Semavi dinler tapınakları, kutsal kitapları, belirli şehirleri kutsal sayar.

Hakikatçi Alevilikte;

Kutsal olan doğadır,

Kutsal olan emeğe dayalı yaşamdır,

Kutsal olan insanın kendisidir.

“Kâbe Arabın olsun, bize gerek gönül evi” – Yunus Emre

“Benim Kâbem insandır.” – Kalender Çelebi

”İnsan gönlü kırılırsa, en kutsal yapı bile değersizleşir.”- Devrimi

6. Alevilik İnançla Değil, Yaşantıyla Ölçülür

Bir dine mensup olmak için inanmak yeterlidir. Ama Hakikatçi Alevilikte yol yürümek için:

Eline-diline-beline sahip olmak,

İkrar vermek,

Rızalıkla yaşamak,

Bilgi ve sevgiyle davranmak gerekir.

Alevilik bir kimlik değil, bir eylemdir. Kimin Alevi olduğu beyana değil, yaşam tarzına bağlıdır.

7. İnanç Değil, Hakikat Temellidir

Hakikatçi Alevilikte kişi bir şeye “inanmak” zorunda değildir. Aksine, sorgulaması, araştırması ve anlaması beklenir. Bu yüzden Alevilikte inanç değil, hakikati bilme esastır.

“İnanma! Bil! Ara! Sorgula! Yaşa!”

– Alevi yol öğretisi

Bu, dogmatik tüm din anlayışlarından ayrılan en önemli felsefi duruştur.

Devrimî der ki:

Din korkutur, yol aydınlatır.

Din buyurur, yol anlatır.

Din kapatır, yol açar.

Biz, dine değil, hakikate inanırız.

Hakk bizde, biz Hakk’ta;

O dağda, taşta, gönülde var olanda.

Aşk ile Mehmet Yapıcı ( Devrimi )

===========================================

Hakikatçi Alevilik is a life philosophy that has, for centuries, positioned itself outside the realms of religions, sects, and dogmas. It is not based on sacred revelations, but on the essence of human beings; not on divine authority, but on communal consent; not on obedience, but on knowledge and free will.

Unlike Abrahamic religions, Hakikatçi Alevilik does not include:

A belief in a God-centered creation,

Allegiance to prophets or savior figures,

Fear of heaven and hell,

Notions of sin and virtue,

A system of rules derived from sacred written texts.

For this reason, it is not defined as a religion, but as a belief system, a path, a philosophy, a ritual practice (erkan), and a way of life.

1. Hakk Is Not God; It Is Truth Itself, the Essence of Nature

In Abrahamic religions, God is described as a being who sits in the heavens, commands, and governs heaven and hell. In Hakikatçi Alevilik, however, Hakk is the law of nature, the essence of the universe, and the consciousness within humans.

“I do not seek God in the sky;

God is in nature, in people, in stone, in water, in all beings.”

— Devrimî

Hakk is internal, not external. This understanding sets Alevilik apart from all theistic belief systems.

2. There Are No Concepts Like Prophet, Scripture, Sharia, or Sin in Alevilik

Abrahamic religions rely on holy books sent through prophets chosen by a divine entity. These scriptures provide detailed commandments for believers on how to live.

But in Hakikatçi Alevilik:

Prophets are not accepted,

The human being is regarded as the “Book of Life” instead of sacred texts,

Sharia (religious law) is rejected,

Concepts like sin and virtue are measured through the scale of the self (nafs).

“Regardless of what the book says,

If you hurt a heart, there’s no justification.”

— Alevi saying

In Alevilik, what truly matters is one’s inner morality. It is guided not by external orders, but by conscience.

3. Instead of the Fear of Heaven and Hell, There Is Conscious Living

Religions often promise heaven and threaten with hell. In Hakikatçi Alevilik, there is no such reward-punishment system.

A person experiences the consequences of their actions in this life, within their own conscience, and in their relationships with society.

“Hell is hatred, arrogance, envy, malice, selfishness, and hypocrisy.

Each person ignites their own hell with their own fire.”

— Devrimî

This philosophy aims to make people live with awareness, not fear.

4. Instead of Clergy and a Culture of Obedience, There Is Pirhood and the Right to Speak

In Abrahamic religions, religious clergy hold authority over the people. Access to the divine is mediated through them.

In Hakikatçi Alevilik, however, every being is equal in essence. Pirs (spiritual guides) are only mentors. Every soul is directly connected to Hakk.

In Cem rituals, women and men speak equally, and everyone’s words are respected. The basis is not obedience but consent and collective wisdom.

5. The Concept of Sacredness Belongs to Nature and Human Beings

Abrahamic religions regard temples, holy books, and specific cities as sacred.

In Hakikatçi Alevilik:

Nature is sacred,

A life based on labor is sacred,

The human being themself is sacred.

“Let the Kaaba be for the Arab, what we need is the house of the heart.” — Yunus Emre

“My Kaaba is the human being.” — Kalender Çelebi

“If a person’s heart is broken, even the most sacred structure loses its value.” — Devrimî

6. Alevilik Is Measured Not by Belief, but by Way of Life

To belong to a religion, belief is sufficient. But in Hakikatçi Alevilik, to walk the path, one must:

Control their hands, tongue, and loins (moral discipline),

Declare commitment (ikrar),

Live with consent and dignity (rıza),

Act with knowledge and love.

Alevilik is not an identity—it is an action. Who is Alevi is not determined by claim but by how they live.

7. It Is Not Based on Faith, But on Truth

In Hakikatçi Alevilik, no one is obliged to “believe” in anything. On the contrary, they are expected to question, seek, and understand. Therefore, the goal in Alevilik is not belief, but the knowledge of truth.

“Don’t believe—know!

Seek! Question! Live!”

— Alevi path teaching

This is the most significant philosophical stance that separates Alevilik from all dogmatic religions.

Devrimî says:

Religion frightens; the path enlightens.

Religion commands; the path explains.

Religion closes; the path opens.

We believe not in religion, but in truth.

Hakk is within us, and we are within Hakk—

In the mountain, the stone, and the heart where existence lives.

With Love,

Mehmet Yapıcı (Devrimî)